می‌دانم چرا مقامات المپیک افراد بالای 40 سال را از بوکس در بازی‌ها منع می‌کنند. این قانون برای محافظت از ورزشکاران است.

اما ممانعت از شرکت مانی پاکیائو؟ که ابروها را بالا می برد.

IOC یکشنبه اعلام کرد که به مقامات المپیک فیلیپین اطلاع داده است که برای سالن مشاهیر آینده 45 ساله که ابراز علاقه کرده است در تابستان امسال در بازی های پاریس شرکت کند، استثنا قائل نخواهد شد.

کمیته بین‌المللی المپیک پس از سلب اعتبار انجمن بین‌المللی بوکس، بر بوکس نظارت می‌کند.

مقامات فیلیپین امکان ورود “جهانی” را بررسی کرده بودند، که گاهی اوقات به ورزشکاران کشورهایی با شرکت کنندگان کم اعطا می شود. با این حال، تصور می‌شد که فیلیپین موفقیت‌های زیادی برای واجد شرایط شدن داشته است.

این امر پاکیائو را از بازی‌ها کنار می‌گذارد، اگرچه او به طور خاص نشان نداده بود که آیا قصد دارد در مسابقات مقدماتی آینده شرکت کند یا خیر.

من فکر می‌کنم محدودیت سنی، در عین حال، ناعادلانه و کوته‌بینانه است.

پاکیائو تنها 2 سال و نیم پیش در بالاترین سطح بوکس در 42 سالگی عملکرد قابل قبولی داشت و با تصمیمی اتفاق آرا عنوان جهانی خود را در وزن متوسط ​​به یوردنیس اوگاس از دست داد. و سایر بوکسورهای حرفه ای 40-plus موفقیت هایی داشته اند.

آیا کسی می تواند به طور مشروع ادعا کند که پاکیائو نمی تواند با مبارزان آماتور رقابت کند؟ البته که نه.

و به تاثیری که پاکیائو روی بوکس المپیک می گذاشت اگر در مسابقات شرکت می کرد فکر کنید؟ هیجانی که وقتی بازیکنان حرفه‌ای بسکتبال – از جمله بازیکنان مشهور NBA – برای اولین بار اجازه شرکت در بازی‌های سال 1992 را پیدا کردند، لرزه‌ای بود.

البته معتقدم مسئولان المپیک چندان به آینده بوکس اهمیت نمی دهند. حدس من این است که بسیاری از آنها آرزو می کنند که از بین برود. با این حال، بسیاری از کسانی که به جنبه آماتور این ورزش اهمیت می دهند، حضور پاکیائو را دوست خواهند داشت.

اگر منصف باشیم، استثنا کردن برای یک جنگنده می تواند یک قوطی کرم را باز کند. چه کسی می داند که چه تعداد بوکسور بیش از 40 نفر دیگر قوانین را آزمایش می کردند؟

و این امکان وجود دارد که مقامات المپیک منابع لازم برای آزمایش شایستگی بوکسورهای مسن را نداشته باشند که این یک راه حل منطقی خواهد بود. حدس من این است که چنین آزمایشی بیشتر به دلیل فقدان میل تا فقدان توانایی مطرح نشده است.

به عبارت دیگر، اگر قدرت ها تمایل داشتند، می شد این کار را انجام داد.

البته ما نمی دانیم که اگر پاکیائو اجازه حضور در المپیک را پیدا می کرد، چگونه عمل می کرد.

من معتقدم که او توانا باقی می ماند و هنوز هم می تواند برای سه راند مشت های زیادی پرتاب کند، که به او فرصتی برای پیروزی در برخی مبارزات می دهد. در عین حال، او آن چیزی نیست که بود. او می توانست با سرعت و قدرت مبارزان نیمی از سن خود مشکل داشته باشد.

با این حال، موضوع این نیست. او مطمئناً می تواند خود را حفظ کند. او به بوکس المپیک رونق قابل توجهی خواهد داد. و در حالی که نمی توانم بگویم که کسی شایسته معافیت از قوانین است – المپیک هیچ مدیونی به بوکس حرفه ای ندارد – او خیلی به این ورزش داده است.

خوشحال کننده بود که ببینیم او رویای جنگیدن برای کشورش را محقق می کند. و قطعاً تمایل او به انجام این کار بی دلیل نبود.