اولین رویداد اصلی در طول یک هفته پر بار اکشن MMA، بحث‌برانگیزترین نتیجه مبارزه بزرگ را در هر کارت مبارزه نشان داد. حتی دو روز بعد، بحث های آتشین در مورد اینکه آیا وجود دارد لیز کارموش‘s TKO از جولیانا ولاسکوئز برای کسب عنوان قهرمانی وزن مگس زنان در Bellator 278 توقف قانونی بود.

بعد از حدود 50 بار تماشای بازی مجدد و بررسی نتیجه، هنوز هم به شدت معتقدم که داور مایک بلترن خیلی زود وارد صحنه شد، به خصوص در شرایط یک مبارزه قهرمانی که در آن چیزهای زیادی برای ورزشکاران وجود دارد.

آیا کارموچه (17-7 MMA، 4-0 BMMA) ولاسکوئز (12-1 MMA، 7-1 BMMA) را در موقعیت صلیب وحشتناکی برای تنظیم پایان قرار داد؟ آره. البته. این را نمی توان انکار کرد. ولاسکوئز به خاطر گیر افتادن در آن نقطه مستحق سرزنش است، اما طبیعت سریعی که بلتران در آن پرید، چندان خوب نیست. به نظر می رسد بزرگترین ضد استدلال این است که اگر بلتران اجازه می داد مبارزه برای 13 ثانیه باقیمانده از راند ادامه پیدا کند، ولاسکوئز آماده آسیب جدی بود، اما ما نمی توانیم به طور قطع بدانیم چه اتفاقی می افتاد، و همه کسانی که درگیر بودند. حق داشت بفهمد

تعدادی از آرنج هایی که کارموچ فرود آمد تمیز بودند، بله، اما تقریباً هیچ آسیبی وارد نکردند. فقط به سلفی ارسال شده ولاسکوئز نگاه کنید از خودش روز بعد از دعوا یک خراش روی او وجود دارد. به برزیلی فرصت کافی داده نشد تا خارج از موقعیت کار کند و این چیزی است که من در این مورد بیش از همه دوست ندارم. من مبارزان بی‌شماری را در همان چلیپا دیده‌ام که برای دقایقی متوالی شوت‌های سخت‌تری می‌خورند و هیچ‌وقت از دستش خارج نمی‌شود، و ولاسکوئز شایسته همین مقدار افسار بود. او آن را دریافت نکرد و اکنون سابقه بی عیب و نقص او از بین رفته است و کمربندش هم همینطور.

علیرغم اینکه Carmouche این ایده را کنار گذاشت، خوشحالم که رئیس Bellator، اسکات کوکر، گفته است که علاقه مند به رزرو یک مسابقه مجدد فوری است، زیرا این چیزی است که ولاسکوئز مدیون آن است. شاید Carmouche دوباره او را بدست آورد، اما باید بدون بحث باشد.

دومین مبارزه قهرمانی زنان Bellator در آخر هفته هیچ جنجالی نداشت. کریس سایبورگ از مسابقه مجدد خود با آرلین بلنکو به عنوان قهرمان وزن پر وزن #AndStill در یک ماجرای خونین و طاقت فرسا ظاهر شد که در پایان به پایان رسید. تصمیم به اتفاق آرا

این مبارزه ترافیک یک طرفه بود، با سایبورگ (26-2 MMA، 5-0 BMMA) بر آن اکشن مسلط شد و چهره بلنکو (15-9 MMA، 8-5 BMMA) را با چند ضربه بزرگ و برش های تند و زننده مرتب کرد. پس از پیروزی در اولین مبارزه خود فقط 18 ماه پیش با ارسال راند دوم، انتقادات گسترده ای در مورد اجرای این مسابقه توسط Bellator وجود داشت زیرا بسیار بی معنی به نظر می رسید. شما هنوز هم می توانید استدلال کنید که این مورد است، اما همچنین نمی توانید از محصول نهایی عصبانی باشید.

خیلی خنده‌دار است که ما در این مرحله به سایبورگ آنقدر احترام می‌گذاریم که کسی را تشویق می‌کنیم که فقط بتواند او را از راه دور کند. اما بلنکو به خاطر انجام دقیقاً همین کار شایسته تحسین است. او می‌توانست در چند لحظه در این مبارزه فولد شود، اما از انجام این کار امتناع کرد و تا پایان دور پنجم و آخر به تلاش برای پیروزی ادامه داد، و تماشای سایبورگ که از نقطه‌نظر استراتژیک با آن تطبیق می‌یابد، جذاب بود.

در این مرحله، با این حال، واضح است که هیچ وجود ندارد واقعی تهدیداتی برای سایبورگ در Bellator، و گفته می‌شود که این مبارزه نهایی در قرارداد او با تبلیغ است. او ابراز علاقه کرد در مبارزه با بوکس در جلسه رسانه ای او پس از مبارزه، اما چقدر تقاضا برای آن وجود دارد؟ ما می خواهیم ببینیم که او آزمایش شده است، و تنها چند گزینه بالقوه واقعی برای آن وجود دارد.

Cyborg می تواند به بازگشت به UFC نگاه کند، اما به نظر نمی رسد علاقه زیادی برای بازگشت به تجارت در هر دو طرف وجود داشته باشد. رابطه او با UFC و دانا وایت، رئیس شرکت، از همان ابتدا به هم خورد، و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اکنون بهتر شده است. تنها نقطه مثبتی که برای بازگشت وجود دارد، مسابقه مجدد با آماندا نونس است، که نشان دهنده تنها نقص واقعی در رزومه سایبورگ و تنها نتیجه ای است که منتقدان را از برچسب زدن او به عنوان بز MMA زنان باز می دارد.

من فکر می‌کنم مبارزه‌ای که همه ما واقعاً می‌خواهیم تماشا کنیم، علیه کایلا هریسون، دارنده مدال طلای المپیک و قهرمان دو دوره PFL است. اما آیا می توان آن را انجام داد؟ این چیزی است که ما باید کشف کنیم. خواه امضای مستقیم با PFL، ایجاد یک تبلیغ مشترک با Bellator یا مسیر دیگری باشد، این یک تطابق است که به نظر می رسد باید اتفاق بیفتد. این نه تنها یکی از بزرگترین مبارزات تاریخ MMA زنان خواهد بود، بلکه یکی از بهترین مبارزات بالقوه ای است که امروزه می توان در MMA انجام داد.

باید ببینیم این موضوع چگونه پیش می رود. اما می توان فکر کرد که سایبورگ 36 ساله زمانی که نوبت به اوج بازی خود در مبارزات می رسد، دیر به دیر می رسد، و واقعاً مایه شرمساری خواهد بود که او آن را با بازی های بازیافتی در برابر مخالفان بیش از حد به پایان برساند.

من اولین کسی خواهم بود که اعتراف می کنم که من واقعاً این را ندیدم راوفئون استاتس. او زمانی که در اواخر سال 2019 با Bellator قرارداد امضا کرد، یک مبارز خوب بود، اما در آن زمان 30 سال داشت و به نظر می‌رسید که او برای بخش وزنه‌های سرپایی رقابت‌ها سخت‌تر خواهد بود و شاید خیلی بیشتر نباشد.

با این حال، فست فوروارد 30 ماه و شش اجرای پیروزمندانه تحت پرچم Bellator، و Stots (18-1 MMA، 6-0 BMMA) است. اکنون قهرمان موقت 135 پوندی و پس از ناک اوت کردن خوان آرچولتا به شکلی هیجان انگیز، در نیمه نهایی جایزه بزرگ یک میلیون دلاری حضور دارد.

این مرد بسیار با استعداد است و شخصیتی داشت که قابل کنترل نیست. او آرچولتا را مانند هیچ کس قبل از او کنار گذاشت، و به نظر می رسد که او پس از چند پیروزی ضعیف در اوایل دوران حرفه ای خود، شیار خود را پیدا کرده است. با نگاهی به زمین باقی مانده در مسابقات، مطمئناً احساس می شود که استاتس باید مورد علاقه باشد تا با پول و کمربند از آن طرف آن بیرون بیاید.

این یک اتحاد جذاب را برای دوست و هم تیمی او سرجیو پتیس ایجاد می کند که به دلیل مصدومیت از مسابقات گرندپری خارج شد. این جنگی نیست که هر دو نفر از آن لذت ببرند، اما قانع‌کننده است و در آن مرحله قطعا باید اتفاق بیفتد.

وقتی صفحه را به نکته UFC ورق می زنیم، زمان آن فرا رسیده است جسیکا آندراد بیشتر به عنوان یکی از بزرگترین مبارزان زن در تاریخ شناخته می شود. بسیاری از مردم به دلایلی او را از این موضوع کوتاهی کردند – و من معتقدم این به این دلیل است که قهرمانی او در UFC کمی بیش از سه ماه به طول انجامید – اما زمان آن رسیده که همه چیز تغییر کند.

آندراده (23-9 MMA، 14-7 UFC) به خاطر کارهایی که در داخل هشت ضلعی انجام داده است، سزاوار همه ستایش ها و بیشتر است. او تنها زنی در تاریخ UFC است که توانسته موفق به کسب 20 مبارزه UFC شود و پس از شکست دادن آماندا لموس با اولین چوک بازوی مثلثی ایستاده در تاریخ UFC، او با GOAT Amanda Nunes برای بیشترین برد از هر زن در تاریخ UFC با 14 مساوی شده است.

و این تنها گوشه ای از آنچه آندراده انجام داده است.

لیستی از دستاوردهای آماری او وجود دارد، و در حالی که ایده خوبی از عظمت او به شما می دهد، حتی کل داستان را بازگو نمی کند. آندراد به معنای واقعی کلمه با هر کسی، در هر مکان و در هر کلاس وزنی مبارزه خواهد کرد. او در UFC به اندازه وزن کم وزن مبارزه کرده است، اگرچه بهترین بخش او، البته، وزن نی است. در رزومه او حتی یک مبارزه خسته کننده وجود ندارد که مورد انتقاد قرار گیرد، و او با سبکی بی باک مبارزه می کند که دیگران فقط رویای تکرار آن را در سر می پرورانند.

آیا آندراد هرگز راه خود را برای کسب طلای UFC پیدا خواهد کرد؟ شاید نه. چند مبارز خوب لعنتی در حال حاضر در بخش 115 پوندی هستند، اما نمی توان گفت که او ناتوان است. “Bate Estaca” فقط به یک فرصت برای بردن نیاز دارد. او نشان داد که وقتی او رز ناماجوناس را بر گنبدش کوبید برای اولین بار برنده کمربند UFC شد، و زمانی که لموس را با تکنیکی شکست داد که قبلاً هرگز با موفقیت در مسابقات UFC انجام نشده بود، دوباره آن را نشان داد.

ما معمولاً در مورد مبارزانی که فقط با سه مسابقه حرفه‌ای در این ستون اینجا صحبت می‌کنند صحبت نمی‌کنیم، اما باید چند لحظه در اینجا وقت بگذاریم و به عجیب و غریب بودن آن اذعان کنیم. مایک جکسوناجرای UFC، و اینکه او چگونه باید بازخورد منفی را برای آنچه در مبارزه او با دین بری اتفاق افتاد، دریافت نکند.

بیشتر جکسون (1-1 MMA، 1-1 UFC) را به عنوان مردی که سی ام پانک را در دومین و آخرین مبارزه UFC ستاره حرفه ای کشتی کج شکست داد، به یاد می آورند. این نتیجه البته بود سالها بعد واژگون شد به دلیل مثبت بودن تست ماری جوانا، و از آن شب سرنوشت ساز در شیکاگو در ژوئن 2018، جکسون را ندیده بودیم که مسابقه دهد. در کمال تعجب، او به عقب بازگردانده شد و در مقابل دین بری، بازیکن ایرلندی قرار گرفت، که این فرصت را کاملاً از دست داد تا در مبارزه ای که در آن او یک مورد علاقه غول پیکر شرط بندی بود، بدرخشد.

بری خودش را رد صلاحیت کرد برای یک ضربه چرخ چرخان به کشاله ران و به دنبال آن یک ضربه چشم وحشتناک به جکسون - همه در دور اول. این تصمیم درستی بود و افرادی که جکسون را به صورت آنلاین مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند باید از جهنم راحت شوند. او در فید توییتر خود در مورد موضوعی که حتی تقصیر او نبود، نظرات مشمئز کننده‌ای را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته است.

آیا جکسون لیاقت حضور در UFC را دارد؟ قطعا نه. اما این تقصیر او نیست. تنها کاری که مرد انجام داد این بود که از فرصت استفاده کرد. بس کن اینقدر پست