گلایه کونگ‌فو کار لرستانی قهرمان جهان از مسوولان؛ حمایت که نمی‌کنید، لااقل چوب لای چرخمان نگذارید جواد سلیمانی کونگ‌فو کار آزاد خرم‌آبادی که در عرصه فعالیت ورزشی توانسته موفقیت‌های چشمگیری کسب کند، معتقد است؛ در استان لرستان نه تنها از ورزش و ورزشکاران حمایت نمی‌شود بلکه شاهد هستیم که چوب لای چرخ فعالیت آنها هم می‌گذارند. ۱۱:۳۷ – ۱۳۹۸-۱۰-۸
گلایه کونگ‌فو کار لرستانی قهرمان جهان از مسوولان؛ حمایت که نمی‌کنید، لااقل چوب لای چرخمان نگذارید
جواد سلیمانی کونگ‌فو کار آزاد خرم‌آبادی که در عرصه فعالیت ورزشی توانسته موفقیت‌های چشمگیری کسب کند، معتقد است؛ در استان لرستان نه تنها از ورزش و ورزشکاران حمایت نمی‌شود بلکه شاهد هستیم که چوب لای چرخ فعالیت آنها هم می‌گذارند.
به گزارش خبرگزاری فارس از خرم‌آباد، ورزشکاران به عنوان یکی از مهمترین اقشار جامعه و به عنوان نیروی انسانی تاثیر گذار از جایگاه والایی برخوردار هستند، اما این قشر در لرستان با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند، به طوری که شاهد مهاجرت تعداد زیادی از آنها به دیگر استان‌ها هستیم.
جواد سلیمانی ورزشکار و مربی موفق رشته کونگ‌فو، متولد 1360 محله پشت بازار خرم‌آباد و کارشناس ارشد تربیت بدنی است، وی علاوه بر کسب مقام‌های متعد کشوری در عرصه بین‌اللملی نیزعناوینی را از آن خود کرده است.
او که شاغل اداره آموزش و پرورش ناحیه دو خرم‌آباد است، می‌گوید: کمبود امکانات و تجهیزات، همچنین نبود اسپانسر از جمله مشکلات پیش روی نه تنها رشته ورزشی کونگ فو بلکه دیگر رشته‌های ورزشی است.
به بهانه کسب مدال نقره مسابقات جهانی کونگ فو آزاد 2019 که در باکوی آذربایجان برگزار شد با جواد سلیمانی ورزشکار موفق خرم‌آبادی گفت‌و گوی کوتاهی انجام داده‌ایم که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
چطور شد که رشته ورزشی کونگ فو را انتخاب کردید؟
فعالیت برادر بزرگ‌ترم در رشته ورزشی کونگ فو که شاگرد استاد«عیدی امیدی» از چهره‌های برتر کونگ فو بود سبب شد که من این رشته ورزشی را انتخاب کنم، در واقع مشوق اصلی برادرم بود.
البته سجاد سلیمانی برادر شهیدم هم در کونگ فو قهرمان کشور بود، یعنی می‌توانم بگویم خانوادگی از قدرت بدنی بالایی برخوردار هستیم و این خود از مولفه‌های مهم برای فعالیت در رشته کونگ فو است.
از چه سالی ورزش را شروع کردید؟
من سال 76 یعنی در سن 16 سالگی فعالیت ورزشی خود را شروع و تاکنون هم ادامه داده‌ام، سال 85 به تیم ملی دعوت شدم، سال 90 به عنوان مربی تیم ملی کونگ فو، سال 91 به عنوان سرمربی و همچنین سال 94 نیز به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شدم.
شما در کونگ فو آزاد کار می‌کنید، تفاوت آن با نیمه آزاد چیست؟
بله، کونگ فو مانند کشتی شامل دو بخش آزاد و نیمه آزاد است؛ در آزاد ضربه به صورت مجاز است اما در نیمه آزاد اینطور نیست.
به برخی موفقیت‌های خود اشاره می‌کنید؟
سال 83 قهرمانی کشور را به عنوان اولین مقام کسب کردم، اما در 12 دوره قهرمانی کشور در رده‌های مختلف توانستم مقام های متفاوتی را از آن خود کنم، سال 85 در مسابقات بین‌المللی دمشق در کیگ بوکسینگ مقام اول را کسب کردم، سال 95 در دفاع شخصی و هنرهای رزمی کارگران جهان مدال برنز را به دست آوردم، آخرین مقام را هم که خودتان در جریان هستید کسب مدال نقره در مسابقات جهانی باکو است.
رشته ورزشی کونگ فو در استان از چه جایگاهی برخوردار است؟
به جز دو سال اخیر که مشکلات مالی گریبانگیر هیات بود تقریبا در همه سال‌ها تیم استانی روی سکو بوده است، به لحاظ فدراسیونی، به خصوص در سبک‌ی مانند توآ همیشه با کاپ به استان برگشته‌ایم، از طرفی همواره در اردوهای تیم ملی کونگ فو آزاد چند نفر از لرستان به ویژه شهرستان‌های خرم‌آباد، دورود و کوهدشت داریم.
بچه‌های ما در لیگ با دست خالی و با یک دهم امکانات دیگر استان‌ها مقام سوم را کسب کردند، این موضوع تاییدی بر توانایی و جایگاه مطلوب کونگ‌فو در استان است، فیزیک بدنی بالا و اقبال عمومی نسبت به ورزش‌های رزمی در استان از جمله دلایل موفقیت کونگ فوکاران لرستانی است.
از وضع خانه کونگ راضی هستید؟
هر چند خانه کونگ‌فو داریم اما محل آن همواره تغییر می‌کند و هر بار در مکان نامناسب‌تری قرار می‌گیرد، اکنون هم که در پشت بازار مستقر بوده و دسترسی برای ورزشکاران سخت است.
عمده‌ترین مشکل ورزش در استان همچنین رشته کونگ فو از نگاه شما چیست؟
نبود اسپانسر مهمترین مشکل ورزش استان است که این هم به نبود کارخانجات مهم مربوط می‌شود، این معضل البته تنها مختص کونگ فو نیست بلکه دیگر رشته‌های ورزشی را هم در بر می‌گیرد.
اما شاید ریشه‌ای‌ترین چالش ورزش کشور به ویژه لرستان عدم توجه به ورزش همگانی است، در همه دنیا مردم در نوک هرم قرار دارند اما در کشور و استان ما این قضیه عکس است.
یعنی اگر یک ورزشکار به واسطه استعداد یا استیل بدنی در رشته‌ی خاص موفقیتی کسب کرد همه به سمت آن ورزش گرایش پیدا می‌کنند، در حالی که در دیگر کشورها اینطور نیست یعنی صدها نفر در یک رشته فعالیت می‌کنند در نهایت چند نفر موفق می‌شود.
متاسفانه در مورد ورزش همگانی در استان فرهنگ سازی نشده نه توسط صدا و سیما و رسانه‌های دیگر و نه متولیان ورزشی، در کشور ما تاکید بر ورزش صبحگاهی است که منسوخ شده است، در حالی که توسعه ورزش همگانی نقش مهمی در کاهش آسیب‌های اجتماعی از جمله طلاق و اعتیاد ایفا می‌کند و از طرفی نشاط و سلامت را در جامعه افزایش می‌دهد.
اما رشته ورزشی کونگ فو در استان نیز با مشکلات مالی دست به گریبان است، نبود امکانات و تجهیزات بر مشکلات دامن زده و کار را برای ورزشکاران دشوار کرده است، به عنوان نمونه از میدان امام حسین یا همان شقایق تا تختی سالن ورزشی برای ورزشکاران رشته‌های رزمی از جمله کونگ فو وجود ندارد.
پس از نگاه شما حمایت چندانی از ورزشکاران نمی‌شود؟
خیر، نه تنها کوچکترین حمایتی از ورزشکاران نمی‌شود بلکه به اصطلاح چوب لای چرخ آنها هم می‌گذارند، هر چند سخت‌گیری و بازرسی برای بیمه و استفاده از مربیان متخصص را در باشگاه‌ها قبول دارم اما بازرس‌هایی بی مورد و غیر ضروری موجب کاهش انگیزه می‌شود.
سطح مربیگری را در رشته کونگ فو چگونه ارزیابی می‌کنید؟
وضع مربیان در استان مطلوب است ما شاهد فعالیت مربیان متخصص از جمله عیدی امیدی، بهزاد بهاری از قهرمانان جهان هستیم، حسین محمدی رییس هیات کونگ‌فو نیز از دیگر مربیان متخصص در استان است.
آرزو و هدف شما در رشته ورزشی کونگ فو چیست؟
اینکه در کسوت سرمربی‌گری تیم ملی مقام قهرمانی جهان را کسب کند که امیدوارم بتوانم به آن دست پیدا کنم.
نظرتان در مورد مهاجرت ورزشکاران لرستانی چیست؟
ببینید زمانی که زیرساخت‌ها و شرایط برای ورزشکاران فراهم نباشد ناگزیر به مهاجرت می‌شوند، یک ورزشکار یا قهرمان ورزشی نیاز به شغل و حمایت دارد وقتی می‌بیند شغلی وجود ندارد مجبور به مهاجرت می‌شود زیرا ورزش درآمدی ندارد.
خروج قهرمانان ورزشی از استان نیز به عنوان یک چالش مطرح است، به دلیل اینکه بزرگترین سرمایه هر جامعه نیروی انسانی است و ورزشکاران از تاثیرگذارترین نیز روی انسانی محسوب می‌شوند که مهاجرت آنها تبعت نامطلوبی را بر جای می‌گذارد.
انتهای پیام/
گفت‌وگو از نسرین صفربیرانوند
